Princeton (VS) - Lange tijd werd gedacht dat er voorbij de Kuipergordel aan de rand van het zonnestelsel alleen een gapende leegte was. Maar nu is er een hemellichaam verschenen dat wetenschappers sprakeloos heeft gemaakt. Zou het kunnen dat de ijzige dwergplaneet Pluto nog een neefje heeft?

Samen met zijn collega Jiaxuan Li en zijn collega Eritas Yang publiceerde de Chinese astrofysicus Sihao Cheng afgelopen donderdag een wetenschappelijk artikel waarin de onderzoekers hun nieuwe ontdekking aankondigden.

Hun eigenlijke onderzoeksproject was de zoektocht naar de legendarische Planeet 9.

Het is een theoretische, nog niet wetenschappelijk bewezen negende planeet in het zonnestelsel, waarvan wordt gezegd dat zijn baan zelfs groter is dan die van de buitenste planeet Neptunus.

In de loop van zeven jaar observeerden de drie wetenschappers verschillende objecten aan de hemel en één viel hen in het bijzonder op: een piepklein stipje dat ze liefdevol de cryptische naam "2017 OF201" gaven.

Achter de wirwar van cijfers en letters gaat eigenlijk nog een andere kanshebber voor de status van dwergplaneet schuil. Precieze metingen zijn nog niet uitgevoerd, maar wetenschappers gaan ervan uit dat de kleine planeet een diameter van ongeveer 700 kilometer heeft.

Daarmee is het na zijn grote neef Pluto het grootste bekende hemellichaam in de klasse van de zogenaamde "trans-Neptuniaanse lichamen (TNO)".

"2017 OF201" is een van de verste objecten die we in ons zonnestelsel kunnen zien.

Wetenschappers hebben al verschillende andere TNO's in het zonnestelsel gevonden, maar wat "2017 OF201" zo bijzonder maakt, is niet alleen zijn massa, maar ook zijn extreem grote baan.

Cheng legt uit: "Het aphelium van het object - het punt dat het verst van de zon verwijderd is - is meer dan 1600 keer verder weg dan dat van de aarde. Ondertussen is zijn perihelium - het punt op de kortste afstand van de zon - ongeveer 44,5 keer zo groot als dat van onze thuisplaneet." Op zo'n enorm grote baan heeft de dwergplaneet een ongelooflijke 25.000 jaar nodig voor een enkele baan rond de zon.

Wetenschappers kunnen deze buitenproportionele baan alleen verklaren door een lange geschiedenis van zwaartekrachtinvloeden. Het is mogelijk dat "2017 OF201" in het verleden zo dicht bij een grotere planeet kwam dat zijn zwaartekracht hem als een centrifuge de ruimte in slingerde en in de Oortwolk - de buitenste rand van ons zonnestelsel - terechtkwam.

De Oortwolk is de oorsprong van veel ijs- en rotsfragmenten, die we vervolgens hier op aarde zien als gloeiende kometen.