Hamburg - In de nieuwste beroemdheden-special van de opvoedingspodcast "De kindertolken" geeft zanger Sasha (53) een zeer persoonlijke kijk in zijn leven. Samen met zijn vrouw en manager Julia Röntgen spreekt hij met presentatrice Jana Altmann en gediplomeerd kinderpsycholoog Claudia Schwarzlmüller over zijn jeugd, zijn moeder – en hoe de rol van vader hem heeft veranderd.

Sasha vertelt openhartig over hoe hij is gevormd door op te groeien bij zijn moeder die alleen voor hem zorgde.

"Het was natuurlijk niet alles super, maar hoe zou het ook? De omstandigheden maken het niet altijd gemakkelijk", zegt de 53-jarige.

Zeker als je zowel de rol van vader als moeder moet vervullen. "Dat kost enorm veel energie", weet de entertainer.

En verder: "Mijn moeder had veel zorgen en problemen en huilde heel vaak. Ik moest heel vaak ingrijpen, zelfs als kleine jongen, om haar gelukkig te maken. Misschien heb ik daardoor ook mijn entertainmenttalent op de een of andere manier ontwikkeld."

Nu hij zelf vader is van zijn zoon Otto (6), heeft hij nog meer respect voor zijn moeder: "Ik heb enorm veel respect voor hoe ze het voor elkaar heeft gekregen om beide rollen te vervullen en uit mijn broer en mij is toch iets fatsoenlijks geworden."

Samen met zijn vrouw Julia probeert Sasha als vader nieuwe wegen te gaan – met veel empathie, openheid en een diep vertrouwen in de individualiteit van hun zoon.

Het paar is vooral trots op wat ze hun "superkracht" noemen: de moed om hun kind aan te nemen zoals het is.

"Ik denk dat we erin geslaagd zijn om Otto nu al op te voeden tot zo'n klein, vrijdenkend mens", zegt Julia. Ze benadrukken hoe belangrijk het voor hen is om hun zoon de ruimte te geven om zijn eigen beslissingen te nemen, zoals wanneer hij geen vereniging wil bezoeken, maar toch met veel kinderen wil spelen.

Voor Sasha is het ook duidelijk dat kinderen hun ouders iets kunnen leren: "De superkracht krijg je eigenlijk door het kind, omdat je weet dat je er altijd voor het kind zal zijn."

In zijn lied "Lighthouse" verwerkt Sasha precies dit gevoel: er altijd te zijn zonder zich op te dringen. "Ik zal niet altijd ingrijpen, want dat moet jouw leven zijn. Maar ik ben er altijd in de hoek, ik ben ook altijd een toeschouwer."

Deze houding wil hij behouden. Zijn hoop: "Ik wou dat dit mijn superkracht blijft."