Illinois (VS) - Toen hij de DNA-tests liet uitvoeren, had Jay Skibbens (37) uit Illinois al een slecht gevoel. Kort daarna werd zijn nachtmerrie werkelijkheid: de twee peuters, op dat moment 15 en 30 maanden oud, waren niet van hem!

"Het feit dat ik dit moest ontdekken [...] heeft me volledig geschokt", zei Skibbens deze week in een gesprek met Newsweek. "Het heeft ook mijn idee over vaderschap in 1000 stukken gebroken. Ik heb me echt afgevraagd of ik überhaupt nog een vader ben", voegde hij eraan toe.

Op de schok volgde al snel woede. Die richtte zich weinig verrassend tegen zijn partner, die hem tweemaal zo heftig had bedrogen. Een jaar lang ging dit zo, totdat Skibbens besefte dat de woede hem opvrat, niet de moeder van de jongens.

"Ik was boos omdat ik mezelf in een situatie had gebracht waarin zoiets kon gebeuren", legde de 37-jarige uit. Toch had hij geprobeerd zijn vriendin te overtuigen om voor hem te kiezen.

Voor Skibbens was de situatie ook zo moeilijk omdat hij zelf zijn eigen vader nooit had ontmoet. Toch vond hij een manier om zich uit dit dilemma te bevrijden.

Uiteindelijk nam hij afscheid van de norm om biologische vader te moeten zijn. "Ik kon letterlijk beginnen met een lege lei", zei hij tegen het Amerikaanse tijdschrift.

"En dat is de ultieme vrijheid, terwijl ik tegelijkertijd bij elke stap zelf moest beslissen of wat ik deed goed of toereikend was", voegde Skibbens eraan toe.

Tegenwoordig is hij de "hoofdvader" van zijn inmiddels negen en elf jaar oude zoons. De "medevader" heeft hij echter wel stevig in zijn gezin geïntegreerd. Skibbens is ondertussen zelfs actief als levenscoach voor mede-ouders.

Hij vindt één advies vooral belangrijk: "Onmiddellijkheid is de vijand. Je hoeft niet meteen op alles te reageren. Ook al voelt het als een impuls of voel je je onder druk gezet om te antwoorden of je te verdedigen, niets vereist een reactie voordat je je emoties hebt verwerkt."