Dresden - Sinds meer dan tien jaar houdt het federale ministerie van Volksgezondheid de uit de hand lopende computergebruik en internetgebruik in de gaten - vooral bij kinderen en jongeren.

Volgens een onderzoek van het Federale Centrum voor Gezondheidsonderwijs vertonen 30,8 procent van de twaalf- tot zeventienjarigen een problematisch internet- en computerspeelgedrag . 8,4 procent heeft zelfs last van een stoornis.

Computerspel- en internetgerelateerde stoornissen zijn bij kinderen en jongeren binnen negen jaar zelfs meer dan verdubbeld.

De Duitser Florian Buschmann (23) was een van hen, hij leed zelf drie jaar aan mediaverslaving.

Op school meldde hij zich ziek, en bracht tot 16 uur per dag online door - bijvoorbeeld met egoshooters, strategie- of browserspelletjes. Nu helpt hij getroffenen en ouders, geeft voorlichting en advies. Alleen: wanneer is mijn kind eigenlijk verslaafd?

"Kort samengevat kun je zeggen: een verslaving is aanwezig als de mogelijkheid om 'nee' te zeggen niet aanwezig is", aldus Buschmann. Telkens wanneer er bovenmatig wordt geconsumeerd, gespeeld of gescrollt, waardoor ook negatieve gevolgen worden aanvaard.

"Aan het begin is het belangrijk om te kijken hoe we communiceren: is het gedrag al aangesproken en zo ja, hoe precies? Met een opgeheven wijsvinger bereik je vaak niets, omdat dit alleen maar leidt tot versterkte verdediging", aldus de expert.

Bij de communicatie moet het kind centraal staan, niet het kritische gedrag. Het is belangrijk om eerlijk interesse te tonen en je mee te laten nemen in de leefwereld van het kind.

Soms samen gamen kan helpen om de wereld waarin het kind zich begeeft beter te begrijpen. Dan kun je samen een test doen voor mediaverslaving.

Als die positief uitvalt, hoeven familieleden niet in paniek te raken. "Het is niets wat ouders alleen moeten doen", zegt Buschmann. In elk geval moeten gameregels consequent worden doorgevoerd of opnieuw worden ingesteld. Het is belangrijk om er altijd over te praten.

Een genezing van de verslaving is dan een proces dat jaren duurt en kan alleen slagen als de onderliggende emotionele thema's worden aangepakt - de oorzaken van de verslaving.

In de eerste stap moeten de betrokkenen het zelf willen. Zo was het ook bij Buschmann.

Hij koos voor de weg uit de verslaving, nam afscheid van zichzelf en nam tegelijkertijd hulp van anderen in ontvangst. Zo lukte het om emotionele traumata te verwerken.

Met het boek "Ade Avatar - Schritte in die Freiheit" schreef hij een handleiding voor ouders over hoe ze hun kinderen kunnen helpen om uit de verslaving te komen. Redenen voor mediaverslaving zijn vaak emotionele behoeften of traumatische ervaringen.

Bij Florian Buschmann was de trigger dat zijn opa overleed en dat hij een ernstig ongeluk had. De virtuele wereld werd zijn toevluchtsoord, waar hij niets meer van de stress van de echte wereld meekreeg.

Het gevaar om je weer terug te trekken in de virtuele wereld blijft echter bestaan.

Niet alleen de motivatie om van iets weg te gaan, maar ook de motivatie om iets specifieks te bereiken, helpt bij het winnen van de strijd tegen verslaving op lange termijn. Dat kan bijvoorbeeld het verwezenlijken van een droom, het ontwikkelen van een passie of een persoonlijk project zijn waarin je tijd wilt investeren, aldus de expert.

Met zijn "Initiatief Offline Helden" geeft de voormalige verslaafde nu projecturen en workshops voor schoolklassen of adviseert hij familieleden en mensen met mediaverslaving - van gamen tot sociale media, tot en met pornografie.

"Inmiddels leid ik een zelfstandig en vrij leven, waarin ik mijn dromen verwezenlijk en andere mensen help op weg uit de verslaving. Het is belangrijk om kinderen te beschermen en een gezonde jeugd mogelijk te maken."