New York (VS) - Het is een lied met een chaotische melodie en ingewikkeld in elkaar overlopende harmonieën dat bijna niemand zonder muzikale opleiding vlekkeloos kan uitvoeren. Uitgerekend dit lied is uitgegroeid tot 's werelds beroemdste voetbalhymne. Het wordt gezongen door duizenden fanclubkoren op plaatsen waar normaal gesproken alleen krijgshaftige strijdkreten worden geroepen. Vandaag 80 jaar geleden - op 19 april 1945 - zag "You'll Never Walk Alone" (YNWA) het levenslicht op Broadway in New York .

Dat het zich in de harten van de fans heeft gebrand, heeft ook te maken met twee verschrikkelijke rampen.

Als het lied wordt gespeeld, daalt er een heilige stilte neer in het stadion, alsof de gelovigen samenkomen om te bidden. In het begin hoor je alleen verward gemompel omdat niemand de juiste noot kan raken, ook al kennen ze de woorden. Bovendien is 6/8 maat niet voor iedereen weggelegd. De arena is gevuld met een verward gebrom en gezoem.

Vanaf de tekstregel "Walk On" komt er langzaam structuur in het fanfarekoor. Slechts enkelen hebben de juiste noot te pakken, maar samen ploeteren ze zich op de een of andere manier een weg naar boven.

Als de top eindelijk is bereikt, volgt er een collectieve uitbarsting. De laatste lettergrepen van "You'll Never Walk Alone" worden volledig synchroon gezongen, vol vuur en alsof het uit één keel komt.

De tv-presentator onderbreekt dan zijn devote stilte en formuleert een zin waarin het woord "kippenvel" niet mag ontbreken.

Je zult nooit alleen lopen! Het is deze ene zin die de fans hun team meegeven naar de wedstrijd. Of de tijden nu donker of zonnig zijn - we've got your back, dat is de boodschap. Voor de rest is de tekst hoogdravend en goedkoop. Het liedje is, als je John Lennon in het Saksisch vertaalt, "'ne fette Bemme Schmalz".

De musical "Carousel" van Broadway-legendes Richard Rodgers en Oscar Hammerstein II ging vandaag 80 jaar geleden in première. Het vertelt het verhaal van een carrouselmedewerker die uit financiële noodzaak een overval pleegt en daarbij sterft.

Het lied wordt twee keer gezongen. Eén keer om de hoogzwangere weduwe aan te moedigen over de dood van haar man heen te komen.

En dan in de finale, om zijn nu 15-jarige dochter aan te moedigen.

Het was zelfs dit nummer dat New Yorkers keer op keer naar het theater trok. Geen voetbalfans, maar vooral vrouwen.

Hun echtgenoten, broers of zonen vochten in de Tweede Wereldoorlog of waren al gesneuveld.

Dit lied was een bron van troost. "Carousel" werd pas na 890 voorstellingen geannuleerd. Niemand minder dan Frank Sinatra bracht het nummer uit op een plaat in 1945. Het haalde toen de overkant van de plas niet.

Verandering van plaats en tijd: Liverpool FC-fans waren euforisch. Na een lange periode van droogte was hun club in 1962 weer gepromoveerd naar de Eerste Divisie.

Voor elke wedstrijd speelde de top tien van de Britse hitlijsten over het stadion. En de mensen op de tribune met alleen staanplaatsen "The Kop" zongen bijzonder hard mee als er een nummer werd gespeeld dat in Liverpool was geschreven. Het was de tijd van de "Merseybeat". Eerst en vooral stonden "The Beatles" en "The Searchers" voor Liverpool.

Ook een zekere Gerry Marsden, die al verschillende keren in de hitlijsten had gestaan met "Gerry & The Pacemakers". Hij zag een filmversie van Carousel in de bioscoop en was ontroerd. Zijn manager en producer, die in die tijd ook voor de Beatles zorgden, wezen het nummer in eerste instantie af. Ze zeiden dat het te langzaam was. Ze zeiden dat het te langzaam was. Desondanks haalde YNWA de Top 10.

Hierdoor werd het nummer vanaf oktober 1963 ook gespeeld op Anfield Road door Liverpool FC. En omdat het vier weken op nummer één stond, was het ook het laatste nummer dat direct voor de wedstrijd werd gespeeld. De fans zongen enthousiast mee. Toen YNWA weer uit de hitlijsten gleed, zongen ze het nummer voortaan altijd voor de aftrap.

Dit seizoen werd Liverpool voor het eerst in 17 jaar kampioen. Er werd gezegd dat het volkslied magische krachten had. Johan Cruyff, een van 's werelds beste voetballers, zei ooit: "De Liverpool-fans bezorgden me rillingen over mijn rug. Een menigte van 40.000 mensen werd een kracht achter hun team."

Twee tragische rampen in het voetbal vereeuwigden het lied. Bij een derde divisie wedstrijd in Bradford in 1985 werd de houten tribune al snel een brandende hel, 56 mensen verloren het leven en 256 raakten ernstig gewond.

Om geld in te zamelen voor de nabestaanden nam Gerry Marsden het nummer opnieuw op samen met 50 Britse sterren. Het bereikte opnieuw de eerste plaats in de hitlijsten en werd wereldberoemd.

Vier jaar later vond de Hillsborough-ramp plaats. Tijdens een stormloop in Sheffield werden 97 Liverpool fans doodgedrukt en 766 ernstig gewond - de zwartste dag in de geschiedenis van de club.

De zin "You'll Never Walk Alone" werd toegevoegd aan het wapen van de club. Tijdens de centrale herdenkingsdienst in de kathedraal van Liverpool zongen de nabestaanden dit lied samen.

Er zijn nu veel fanclubs over de hele wereld - tot in Australië en Zuid-Amerika - die hun team willen steunen met het volkslied. In Duitsland wordt YNWA onder andere gezongen in Dortmund, Mainz en St Pauli.