Parijs - Grotere woorden! Julian Draxler gold als een enorm talent en behoort nog steeds tot de tien duurste Duitse spelers aller tijden. Maar ondertussen - en met amper 31 jaar - heeft de wereldkampioen van 2014 het grote voetbalpodium achter zich gelaten en speelt in Qatar voor Al-Ahli SC . Maar daar zijn goede redenen voor.

"Ik schaam me daar niet voor", zei de aanvallende middenvelder uit de beroemde Knappenschmiede van FC Schalke 04 nu in een interview met "Le Parisien".

In september 2023 verliet de spelmaker de Franse hoofdstad en maakte de overstap voor negen miljoen euro van PSG naar de woestijn. Daar gaat het voor hem met 19 doelpunten en 14 assists in 38 optredens uitstekend, maar voor de stap in zijn beste voetballerleeftijd kreeg hij natuurlijk ook veel kritiek.

"Ik begrijp de mensen die zeggen: het is een schande", zei Draxler verder. "Maar het belangrijkste is mijn leven en dat ik met mijn familie gelukkig ben, niet alleen voetbal. En vandaag kan ik me niets beters voorstellen."

De WK-held van Rio gaf openlijk toe dat het geld een belangrijke rol had gespeeld bij de onpopulaire beslissing. Exacte bedragen zijn niet bekend, maar de geboren Gladbecker zou in het emiraat vorstelijk verdienen. Met zijn laatste verlenging in januari 2025 steeg hij bovendien tot clubambassadeur.

"Voetbal is super belangrijk, maar mijn ouders worden oud, mijn zoon is drie jaar oud, de tijd gaat heel snel en als ik mijn familie met het geld dat ik tijdens mijn carrière heb verdiend financieel kan helpen, zal ik dat doen", verkondigde hij.

Daarnaast leek het leven in Parijs de Draxlers blijkbaar iets te turbulent. Kort voor de transfer naar Qatar zou de Franse politie volgens overeenstemmende rapporten van toen een overval op het huis van de DFB-speler in de Parijse voorstad Saint-Cloud hebben verijdeld.

Daarbij kwam de grote aandacht: "Het was niet altijd gemakkelijk om met mijn kleine jongen door Parijs te lopen", zegt de 31-jarige.

"Ik ben geen Neymar, maar als je voor PSG speelt, is het behoorlijk moeilijk om een normaal leven te leiden."

In Doha is dat nu een stuk gemakkelijker: "Het is het tegenovergestelde, je kunt de mensen op straat in de ogen kijken. Dit leven is voor mij normaler, ik kan me vrij bewegen zonder het gevoel te hebben dat iemand me overal volgt."