Jaren na babykoop: 'meest gehate vrouw van Groot-Brittannië' heeft geen spijt
Wrexham (Groot-Brittannië) - Voor 8200 pond (ongeveer 9571 euro) kocht Judith Kilshaw (71) twee baby's op internet en kreeg vervolgens de officieuze titel van "meest gehate vrouw van Groot-Brittannië". Ondanks alle kritiek toont ze tot op de dag van vandaag geen spijt.
De Britse geeft echter toe dat ze het onderwerp de afgelopen 24 jaar nooit helemaal losgelaten heeft:
"Het was een nachtmerrie in het begin, maar de tijd heelt dingen", vertelt ze nu tegen de Daily Mail.
In 2001 kochten zij en haar toenmalige echtgenoot Alan Kilshaw (†63) de zes maanden oude tweelingmeisjes Kiara en Keyara Wecker bij een Amerikaanse adoptiebureau.
Omdat Judith geen eigen kinderen meer kon krijgen, haalden zij en haar man de tweeling naar zich toe om hun wens voor een gezamenlijke dochter te vervullen.
Samen namen de Kilshaws de kinderen mee naar Groot-Brittannië en veranderden hun naam in Kimberley en Belinda.
Wat ze op dat moment niet wisten: De tweeling was al verkocht aan een ander stel in Amerika voor 4000 pond sterling (ca. 4669 euro). Na slechts drie weken werden de kinderen weer uit het gezin Kilshaw weggehaald.
Rechtszaken zorgden voor ophef
De toenmalige premier noemde het adoptiecontract "walgelijk".
Beide gezinnen maakten aanspraak op de tweeling en er volgde een internationale rechtszaak die wereldwijd voorpaginanieuws was.
Uiteindelijk besloten de rechtbanken dat de meisjes naar een derde pleeggezin in de VS moesten verhuizen.
Vooral Judith kwam onder vuur te liggen van het publiek door de omstreden adoptieovereenkomst en haar afstandelijke houding.
"Maar ik heb geen spijt. Ik dacht dat ik de meisjes een beter leven kon geven en hen kansen in het leven kon bieden", legt ze uit.
Zal er een reünie komen?
De schandaal veranderde alles: het paar raakte in de schulden, verloor hun huis en uiteindelijk gingen ze uit elkaar.
Toch stond Judith bij Alan tot zijn dood in 2019. Zijn wens om de tweeling nog een keer te zien, bleef onvervuld.
"Hij vertelde me dat hij de tweeling altijd als de onze had beschouwd en zijn laatste wens was dat ik naar Amerika ga en probeer contact met hen op te nemen."
"Ik weet niet of het mogelijk zal zijn, maar ik zal alles doen wat ik kan om aan zijn sterfbedverzoek te voldoen", kondigt de 71-jarige aan.
Of ze de meisjes ooit weer zal zien, blijft onzeker. Maar het verhaal laat haar niet los: "De zaak en de opwinding die het met zich meebrengt, gaan nooit helemaal voorbij."